Zwijndrecht Bologna op de tandem 2019

De twintigste dag van onze reis. Gelukkig weer even fietsen! Vanmorgen eerst bij het hotel naar een anatomie museum geweest. 17-18e eeuw. Veel wasmodellen super echt gemaakt. Ze waren vooral bedoeld voor onderwijs. Aanbevolen voor de liefhebber. De eerste 10 km was eigenlijk een rechte weg de stad uit. We reden achter buslijn 13, die gelukkig geen ongeluk bracht. Dit is ook de afstand die we zaterdag moeten fietsen naar het vliegveld. Daarna hadden we een slingerdeslangroute waarbij we langs de Fabbri fabriek kwamen. U kent ze wel die mierzoete kersen die vaak in ijscoupes zitten. Daarna de vruchtbare Povlakte. Quinoa is hip, nooit eerder gezien en nu velden vol, appels, peren, kiwi’s, courgettes, aardappelen en tomaatjes die op de grond groeien. Toen kwamen de kunsten van de routemaker die in samenwerking met Basecamp van Garmin weer een exotische route had uitgezet. Eerst een dijkje, later een onverhard dijkje, een slinger over het erf van een huis, een dam in de rivier, rec...

Zware dag. Veel lopen en een toeristentreintje. Warm. De nacht was heerlijk. Airco. Het ontbijt prima en daarna gingen we los. Weer eens kijken wat voor eigenaardige gewoonten de Italianen in het verleden hadden. Er waren eens een paar dames, nonnen, die op een heuvel buiten Bologna een kerkje hadden. Later, het zal zo rond 1160 geweest zijn, in Nederland zaten de Batavieren nog op vlotten in de rivier, werd de kerk uitgebreid, later ook nog met een dominicaner klooster.  De kerk werd in 1723 in zijn huidige vorm herbouwd. De plaatselijke autoriteiten vonden het maar lastig. Zo'n mooie kerk 3,8 kilometer buiten stad en dan ook nog bijna 300 meter hoger. Er naar toe lopen was geen doen. Er werd advies gevraagd aan de plaatselijke architect en die had een simpel plan, een gallerij van 666 bogen over die afstand. Dan kon iedereen in de schaduw naar boven. Een verplichte bijdrage van regenten,  notabelen en gepeupel zorgde voor de financiering. In 1793 was de arcade klaa...

Ferrara is een prachtig stadje. Toen het uiteindelijk opgehouden was met regenen de stad ingegaan. Het was soebatten om de receptionist van het hotel duidelijk te maken dat we de fiets niet voor de deur buiten wilde laten staan. Hij, of is het zij, eindigde uiteindelijk in de schoonmaakkast. Ja, onze 16 jaar oude Koga TwinTerra tandem, is het een hij of een zij? De specifieke kwaliteiten van onze fiets zijn nogal bijzonder. 'Het' kan: hard werken, flinke klappen opvangen, blijft stabiel bij onverwachte gebeurtenissen, niet te belazerd om vuil werk te doen, luistert altijd, kan sjouwen als de beste, komt soms onverwacht uit de hoek, geeft nooit op, geeft vertrouwen, houdt van rollen, houdt van laag vliegen, kan 18 dagen achter elkaar hetzelfde, laat zich opblazen en leeglopen, kan bellen, kan langzaam, kan snel, kan omhoog, kan omlaag....... Ik weet het nog steeds niet, mannelijk of vrouwelijk. In elk geval blijft het een gaaf gevoel om van een ding zoveel vertrouwen te krijge...

Snel gereden vandaag, op het laatste half uur na, in de regen. En dan ook 99,4 km. Niet eens af te ronden naar 100. Als we dit thuis hebben zijn mijn fietsvriend Peter en ik niet te beroerd om 2 rondjes rond het van Limburg Stirumplantsoen, maar dat hebben we hier maar niet gedaan. De route vanuit Padova, waar overigens een Delftse ingenieur aan de slag zou moeten gaan, was een puinhoop. De fietsroutes zijn hier prima, maar de paden een lachertje. Het fietspad uit Padova is 12 kilometer. Het wisselt wel 10 keer van links naar rechts van de weg en andersom. Bij elke hoek eindigt het fietspad en 3 meter later begint het weer. Het laatste drama zijn de zigzaghekjes. De gemiddelde Italiaan stapt van de fiets af en stapt weer op. Wij proberen natuurlijk door te fietsen maar de meeste hekjes staan dusdanig dichtbij elkaar dat ook wij er ook steeds af moesten. Na deze 12 kilometer heerlijk gefietst. Gisteren veel gedaan in Padova. Wat ouder maar prima hotel dicht bij alle bezienswaardighed...

Het lijkt hier de Tour de Frans wel. Ingekorte etappes. Nou niet echt. Dit is gewoon het toeristische tempo van deze dagen. Genieten, een beetje los fietsen, bij elk viaduct denken: pfff hoe zijn we de Timmelsjoch ooit overgekomen, een koffietje, wat kersen en een perzikje, een ruïne, een kerk of een kasteeltje. Vandaag een vroege finish. Kunnen we nog lekker de stad in, alhoewel men wat regen opgeeft. We gaan het zien. De routes van gisteren en vandaag had ik niet van te voren uitgezet. De Garmin doet zijn werk dan prima. Zoekt vanzelf de fietsroutes, zie ook de foto’s. Veel gravel van goede kwaliteit. Veel akkerbouw, weinig verkeer, kortom rust. De routes zijn ook goed aangegeven en je ziet er geen enkele ‘stranieri’, buitenlander. Eigenlijk hadden we verwacht dat het regionaal bureau van toerisme aan het einde van de route zou staan om ons te huldigen, als buitenlandse ontdekkers van de prachtige routes. Maar helaas, geen bloemen en geen fles Prosecco. Het was iets minder warm...

Pip, zei Pap, wat gaan we doen vandaag? Ik heb wel zin om te gaan wandelen. Maar dat kan toch helemaal niet zei Pap. We zijn met de fiets! Maar met de fiets kan je ook wandelen. Dan ga je heel langzaam fietsen, alsof je wandelt. Pap maakte zich zorgen. Dan kom je toch niet ver genoeg? Dat was geen probleem want ze hoeven helemaal niet ver vandaag. Pip en Pap hebben de tijd om rustig te wandelen, ik bedoel fietsen. Ze waren eerst in stad waar een gekke neushoorn stond. Er was ook een mooie brug van hout, maar die werd door de timmerman nieuw gemaakt. Vandaag reden Pip en Pap langs een heel mooi dorp met een kasteel en muren langs de berg. Het leek wel de die muur uit China. Het dorp heet Ma-ros-ti-ca. Na een tijdje fietsen kwamen Pip en Pap in een grote stad. En ze gingen in een echt paleis slapen. Heel mooi! En de kamers zijn lekker koel. Zo, nu lekker naar de stad. Een ijsje eten of zo. Pip en Pap hebben natuurlijk ook nog met Sophie gebeld. Zeven jaar! Grote meid hoor! Tot...

Pergine was een welkome tussenstop na de korte klim, maar leverde verder weinig vertier op. Een suf dorpsplein, een bar met chips uit 2009 (taai), een matig restaurant en een hotel dat vol zat met Chinezen en geen airco had. Dus net als bij u thuis tussen of op de 'klamme lappen'. Vandaag echter is het feest. De route, het werd al aangekondigd door de hotelier, was zo goed als piano, vlak dus. Eerst twee prachtige verstilde meren, die toen wij langsreden, langzaam ontwaakten. De talloze Nederlanders stonden in de voortent van de caravan of vouwwagen naar het mooie weer te kijken of te bedenken hoeveel broodjes ze vandaag bij de bakker moesten halen. Daarna de Valsugana vallei in.  Werkelijke schitterend. Bergen aan twee zijden en een kloof die langzaam steeds smaller werd. De voorzieningen zijn prima. Elke 15 kilometer een BICI Grill, een restaurantje speciaal voor fietsers, met water voor de bidons, een kop koffie, iets te eten en een lekker terras. De vergezichten waren...

De focus was vandaag van presteren naar recreëren. Nou dat hebben we geweten. Gisteren in Bolzano de stad in. De stad met charmante straten en mooie pleinen. We hadden prima hotel met airco. In de stad lekker gegeten (polpo=inktvis, mijn favoriet) en een biertje gedronken. Heerlijk geslapen en vanmorgen ontbijt. Een observatie: de ontbijtzaal. In een toeristisch gebied zoals in Sölden is de ontbijtzaal vol plannen. Kaarten, gidsjes,  bergschoenen, fietskleding bepalen de sfeer. In plaatsen als Augsburg en vanmorgen in Bolzano is dat anders. De ontbijtzaal is vooral grijs. Dat ligt niet aan de doorgaans uitgebreide buffetten, maar aan de aanwezigen. Grijze mannen, een enkele vrouw, sommige in kostuum, andere in werkkleding, staren over hun cappuccino naar hun telefoon, de krant of de Gazetta della Sport. Soms lijkt het alsof ze nog slapen, de overhangende oogleden en de wallen leveren niet een bepaald levendige indruk. Wat gaan we doen vandaag in deze hitte? Naar klanten die...

Jaja, wat een dag, en ook wat een nacht. Gisteren na een prima maaltijd in een prima hotel vroeg naar bed want vandaag zou de grote en hoge dag zijn. Beide stapten we wat nerveus in bed. Konden de oude lijven het nog wel aan, kilometers 8-12% klimmen.  Dit betekende dat vooral Geraldine nerveus was. Was het niet te hoog gegrepen? Dat betekende vooral diepe zuchten, een plas, wat water drinken, zuchten, omdraaien, 'wat is het warm' enzovoorts. Uiteindelijk toch nog de slaap gevat en vroeg op. Na het ontbijt in 4 gedeelten klimmen van 1300 naar bijna 2500 meter. Ging verrassend goed. Wel werd het al snel warm. Boven Hochgürgl ( koffie met taart) begint de tolweg (fietsers gratis) en volgde na een korte afdaling de laatste 5 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 10%. Maar het lukte ons prima. Af en toe een stop voor een slok water. Aan de Italie zijde een forse afdaling en de remmen deden het prima. Halverwege een simpele spaghetti met tomatensaus en heel veel...

Vandaag moet ik het er toch een keer over hebben. De fietsmaffia! Robert Bosch GmbH bestaat sinds 1886. Het bedrijf bemoeit zich overal mee. Licht, wassen, bougies, elektronische ontsteking van automotoren, zowel benzine als diesel. In bijna elke auto ter wereld die gebouwd zitten componenten van Bosch, van Volkswagen Up tot en met Bugatti 's van 1,5 miljoen euro. Dat heeft een ons veel gebracht, ellende bedoel ik, want het bedrijf met 290.000 werknemers en een omzet van 49 miljard euro, heeft een belangrijk aandeel gehad in samenwerking met de Volkswagen groep in 'dieselgate'. Maar dat gaat het vandaag niet om. Vandaag wil ik de fietsmaffia met u bespreken. De maffia die bestaat uit de fietsfabrieken van de hele wereld, het Ötztaler toeristisch verbond en Bosch. Als u namelijk fietst van Ötz Bahnhof naar Sölden heb je twee keuzes. Op de weg, met de racefiets kan dat niet anders, is het levensgevaarlijk. Veel vrachtwagens die met 80-90 km/uur langs razen. Dus dat was...

Het was een kort en heftig dagje. De best wel lange nacht werd verstoord door mannen uit Bayern die te veel gedronken hadden en allemaal gebreide kuitbescherming aan hadden. Het is ons onduidelijk wat het doel hiervan is. Maar goed, het werd vanzelf weer ochtend, alhoewel het rond 4 uur ging regenen. We hadden besloten naar Sölden te gaan voor de grote klim van de Tsjimmelsjoch. De afstand van 135 km vonden we te ver voor één dag. In Telfs geen hotel te vinden (halverwege). Daarom gekozen voor een korte dag vandaag. Kwam wel goed uit 😉 Na het ontbijt was het nog steeds nat. Het vertrek iets uitgesteld ook om naar de achterrem te kijken die steeds meer begon te slepen. Er bleken twee problemen. Van een remblok was een deel afgebrokkeld en de piston (de zuigers) trokken zich niet terug. Nieuwe remblokken was geen probleem, maar de pistons in werking krijgen kostte wel moeite. Uiteindelijk leek alles weer te werken dus op pad. Nat dus.  Het was 23 kilometer naar Garmisch dus we h...