Zaterdag 13 juli Valkenswaard Düren 130 km

Na een gastvrij welkom in Valkenswaard bij Ella en Hans, studievrienden die we kennen sinds 1976, een heerlijk diner, een voortreffelijke nacht en een prima ontbijt zaten we om 8.45 uur op de fiets.
Het laatste stukje Brabant door.
Blijft een bijzondere provincie.
Elk dorp heeft een etablissement wat 'de Zwaan' heet; bijna elk dorp heeft een straat die Heikant heet; elke tuin staat vol met hortensia's; je zou overal rood-witte kleedjes verwachten maar die zie je nergens en ze hebben een volkslied dat je alleen met een glas bier in de hand mag zingen: het derde couplet kan iedereen dan ook makkelijk meezingen: hmhmhm hmhmhmhmhm etcetera. Het eindigt met: 'mijn heerlijke machtige prachtige gastvrije Brabantse land'. Dat klopt dan weer wel, alhoewel de tekst niet door Vondel geschreven lijkt te zijn:)

Via een stukje Limburg naar Duitsland. Bij Vlodrop de grens over. Op een buitje van een uurtje na had Duitsland besloten het ons gemakkelijk te maken.
Twee kamelen lachten ons toe; de pauw zette zijn staart op; de heuveltjes leken zich af te vlakken als we langs reden; de windmolens zetten de wieken stil als saluut aan de eenzame fietsers; de plassen trokken zich terug zodat we droog langs konden rijden, het halve pizzaatje stond in 3 minuten op tafel tussen de middag. Het kon niet meer stuk.
Totdat we weer langs de tranentrekkende dagmijnbouw reden. De plek waar bruinkool wordt opgefreten door enorme monsters en later verbrand en wel een geweldige CO2 bom de lucht in blaast. Ja, het wordt over twintig jaar een recreatiemeer. Me hoela!
Elke keer, zie ook de foto, zijn we verbaasd over de massaliteit van deze milieuramp. Je zou er als Bondskanselier van gaan bibberen.

Het hotel ligt aan de route. We zitten in een luxe dependance en worden op 19 uur opgehaald voor het diner. Luxe hoor!
Op de foto de Maas bij Roermond, de bruin kool dagmijnbouw en het kaartje van de dag.

Hotel en diner: Rotes Einhorn, Düren
Weer: uurtje regen 16 graden